Głęboczek to maleńka wieś, którą Pan Bóg szczerze obdarzył. Jest tu las, jezioro i rzeka - wszystko co najpiękniejsze. Aż trudno uwierzyć, że kiedyś było tu miasto. Na szczęście te czasy dawno minęły. I w tym Bóg był łaskawy, bo teraz - jak to mówią - żyje się tu jak u Pana Boga za piecem.

Minęła wiosna i mija lato. Przekwitły najpiękniejsze kwiaty. Sierpień jednak także przynosi nam wiele w darze. Grusze, jabłonie, śliwy uginają się od owoców. Łąki, polany, a nawet ugory złocą się miodową nawłocią. Te rózgowate i bardzo ekspansywne rośliny bardzo szybko rozrastają się i zawłaszczają sobie coraz większe obszary. Nawłoć często wyrasta nieproszona w naszych ogrodach i jest niebezpieczna dla kwiatowych rabat. Jednak, wrażliwym przecież na piękno, ogrodnikom trudno z nią walczyć. Kiedy kwitnie, po prostu nie sposób oprzeć się jej urokowi.

„Gdy Żydzi chodzili po lesie wypatrując, z czego by wyciosać krzyż dla Chrystusa, wszystkie drzewa drżały z przerażenia i żadne nie chciało być krzyżem. Nie zadrżała jedna tylko osiczyna - więc uczynili z niej krzyż i przybili na nim Chrystusa. Od tego czasu nawet w chwilach największej ciszy w lesie, gdy wszystkie drzewa stoją spokojnie, osiczyna drży i trzęsie się zawsze. I dawno byłaby już wyschła i nie stałoby jej na świecie, gdyby nie to, że wszystkie dusze ludzkie, które za życia były dla kogoś krzyżem, Chrystus zmienia po śmierci w osiczyny, by nie zaznały spokoju i drżąc wiecznie czekały na sąd. Albowiem nie wolno jest być drzewem na niczyj krzyż.” (Henryk Sienkiewicz - „Osiczyna”)    

Drobne kwiatuszki niezapominajki rozpoznają chyba wszyscy. Ta niezwykle delikatna, a jednocześnie wytrzymała roślina, występuje na niemal wszystkich kontynentach. 15 maja niezapominajka ma swoje święto.