O Michale Drzymale słyszał każdy Polak. Może jego niezwykłe losy zupełnie zostałyby już dziś zapomniane, gdyby nie szkolne książki do historii, które przekazują wciąż nowym pokoleniom perypetie wielkopolskiego chłopa i jego cyrkowego wozu. Michał Drzymała patronuje też wielu polskim szkołom i ulicom. Wieś, w której mieszkał niepokorny Michał, przemianowano nawet na Drzymałowo. I właśnie tam - do Drzymałowa postanowiliśmy wybrać się tym razem.

Głęboczek to maleńka wieś, którą Pan Bóg szczerze obdarzył. Jest tu las, jezioro i rzeka - wszystko co najpiękniejsze. Aż trudno uwierzyć, że kiedyś było tu miasto. Na szczęście te czasy dawno minęły. I w tym Bóg był łaskawy, bo teraz - jak to mówią - żyje się tu jak u Pana Boga za piecem.

Reymont jest kojarzony głównie z innymi częściami Polski, są przecież nawet jego „Lipce” - z "Chłopów" znamy dokładnie obraz tamtejszej wsi, która przecież nie jest wielkopolska. No nie jest. Skąd zatem Reymont u nas? I to kawałek dosłownie za moim lasem? Historia ta jest pasjonująca i wzrusza, jak mało która. Jak to zatem z tym Reymontem było?

Tak jak obiecałam poprzednio, dziś będzie o najbliższym moim sąsiedztwie - a jakże literackim;) Otóż o tym, że w Śmiełowie jest muzeum mickiewiczowskie wiedzą wszystkie wielkopolskie dzieci (mam nadzieję), ale dlaczego? - oto jest pytanie. Dlaczego w ogóle Wielkopolska rości sobie do wieszcza „prawa”? Odpowiedź jest prosta - spędził tu swego czasu kilka trudnych miesięcy.